Vakantie

Over het onderwerp vakantie heb ik al eens eerder geschreven. Ik besloot er toch weer een nieuwe blog aan te wijden, want je kunt er op verschillende manieren bij stilstaan. Lees daarom ook mijn eerdere blogs over dit onderwerp eens rustig door: ‘Vakantiestress’ en ‘Vakantie wat nu’.

De meeste mensen leven echt naar de vakantie toe; eindelijk onze welverdiende rust. De vakantie wordt vaak ruim van te voren gepland en we denken er vooraf goed over na: wat willen we gaan doen, waar gaan we heen en is het ook leuk voor onze kinderen?? Het is nu alweer bijna zover… over twee weken hebben de kinderen in onze regio zes weken zomervakantie. Er wordt steeds meer met elkaar gesproken over wederzijdse vakantieplannen en je merkt dat men er heel veel zin in heeft.

Vakantie moet leuk, ontspannen, gezellig en mooi zijn en vooral moet iedereen er van genieten. Maar is vakantie hebben altijd leuk, ontspannen, gezellig en geniet iedereen van het gezin eigenlijk wel?? Op social media zien we aan de prachtige foto’s en filmpjes hoe gezellig, ontspannen en mooi onze vakantie was en hoe wij allemaal genoten hebben. Bijna nergens zien of lezen we de “negatieve ervaring”. Dat is nou eenmaal veel minder leuk om te delen. Maar negatieve ervaringen zijn er natuurlijk ook!

Opeens moeten wij namelijk als gezin twee of zelfs meerdere weken bovenop elkaars lip zitten. En we moeten alles in die weken stoppen: ieder gezinslid moet het optimale uit de vakantie halen en bovenal moeten wij allemaal uitgerust zijn, zodat wij na de vakantie weer vol nieuwe energie kunnen starten aan het nieuwe schooljaar, het werk of de studie. Dat is een hoop “moeten”…

En wat een drukte is het toch altijd voor je op vakantie kunt vertrekken… het afronden van je werk, de jaarafsluiting van school, de sportclubs en alles wat daarbij komt kijken, wassen, strijken, inpakken. Ik ben de eerste dagen van mijn vakantie altijd doodmoe! Gezellig en leuk doen is dan toch lastig, het liefst slaap ik gewoon even rustig bij. Maar dat kan natuurlijk niet, want als goede moeder wil ik er voor onze kinderen zijn. Maar onze kinderen zijn ook moe en ook eigenlijk helemaal niet zo gezellig. Eigenlijk is er niemand echt aan het genieten. Dat is toch bijzonder, want op vakantie ”moet” er toch door alle leden van het gezin genoten worden???

Dan heb ik het nog niet over de autorit er naar toe, de stop momenten, de tent opzetten of het vakantiehuisje inrichten, iedereen die zijn eigen plekje zoekt op de nieuwe tijdelijk locatie. De boodschappen die gedaan worden, het verkennen van de vakantielocatie, het nog geen vriendjes en/of vriendinnetjes hebben, het meteen naar het zwembad of de zee willen vertrekken van de kids….. Pff volgen jullie mij nog over hoe leuk vakantie “moet” zijn?? En dan zie je al die fijne vakantiefoto’s op social media en je hoort de geweldige vakantieverhalen van bekenden waar iedereen zo lijkt te genieten. Ik krab me dan toch even achter mijn oren…

Binnen ons gezin maken we voor vertrek altijd duidelijke afspraken met elkaar, zodat de reis voor iedereen ontspannen kan verlopen. Iedereen heeft zijn eigen plekje op onze vakantielocatie, waarbij iedereen bij aankomst de eigen tijd en ruimte krijgt om dit plekje in orde te maken. Boodschappen doen is een van de eerste ontspannende uitstapjes, waarbij de regel geldt, wie mee wilt mag mee. Dit heeft het resultaat dat wij altijd gezamenlijk boodschappen doen. Daarbij lopen wij op ons gemak alle gangen door en kiezen wij gezamenlijk wat er gekocht wordt. Omdat de kids hun zwemdiploma hebben, kunnen ze bij terugkomst zelf gaan zwemmen en wij kunnen dan rustig de boodschappen uitpakken.

Maar na een paar dagen uitgerust te hebben, komen er ondanks de afspraken en alle goede intenties toch irritaties. En elke keer zeg ik het weer: dit is niet gek, want opeens zitten wij met zijn allen boven op elkaars lip. En dan wordt er ook nog verwacht dat het leuk, gezellig, mooi en ontspannen moet zijn. Wat een druk geeft dat ideaalbeeld ons eigenlijk! Thuis woon je natuurlijk ook met z’n allen in een huis, maar daar draait iedereen zijn eigen programma: werk, school, huishouden, vriendjes. Wij als gezin bespreken dit regelmatig met elkaar. Dat kan ook, omdat onze kinderen nu groot genoeg daarvoor zijn. Deze gesprekken geven ons mooie inzichten en het klaart de lucht op momenten van irritatie. Wij merken trouwens dat het zeker niet altijd begrepen wordt als wij eerlijk aangeven dat de vakantie heerlijk was, maar dat het af en toe even niet zo fijn was.

De tijd dat de kinderen zo klein zijn dat ouders alles voor ze bepalen, is relatief kort. Daarna volgt er een tijd van het langzaam loslaten van je kind. Denk daarbij aan zelf een ijsje laten kopen tot alleen naar het zwembad laten gaan. Daarna komt de puberteit die weer andere balansen geeft in een gezin. En daarna komt het “alleen op vakantie gaan van jouw kind”! Opeens breekt de tijd aan dat wij als ouders, weer samen “alleen” zonder de kids op vakantie gaan. Hoe snel dit gaat, beseffen wij ons allemaal niet, maar de tijd vliegt en daarom roep ik nu maar heel erg hard: geniet van alle mooie en ook minder mooie momenten van je kind of kinderen. Ze zijn zo snel groot. Het is cliché maar zo waar…

Ik wens iedereen een fijne vakantie toe met even helemaal niets en geniet vooral van elkaar!

Heb jij feedback of tips voor de vakantiestress? Laat het in een reactie hieronder gerust weten!

Wendy Bakx-Sanner