Een van de meest gestelde vragen aan Google is:‘How to be normal?‘ Normaal zijn is iets wat iedereen wil. Normaal zijn betekent vaak geaccepteerd worden, erbij horen, deel uitmaken van het geheel, geen buitenstaander zijn. Dit wensen alle ouders voor hun kinderen.

In mijn zoektocht naar hoe we dat het beste kunnen bereiken, vind ik eindeloos veel websites die tips en adviezen aanreiken om zo normaal mogelijk te zijn; hoe je je het beste kunt aanpassen aan je omgeving, hoe je het beste je sombere stemming en anders-zijn kunt verbergen, hoe je het beste mengt met de mensen om je heen. Bij veel van die adviezen wordt ervan uitgegaan dat er een vaststaande betekenis is voor ‘normaal’ en ‘abnormaal’ en waarbij geldt ‘hoe normaler, hoe beter’. Maar wat is dat eigenlijk precies, normaal zijn?

Deze blog is voor mij best een uitdaging om te schrijven. Dit komt omdat ik in mijn persoonlijke kring zie hoe lastig het is als een kind ‘anders’ is dan een ‘normaal‘ kind. Tijdens een eerste kennismaking met ouders hoor ik gelukkig vaak hele mooie beschrijvingen van hun kind en dat is altijd fijn. Voor ons is dit uiteraard een goede basis om op zoek te kunnen gaan naar een geschikte nanny.

Vaak valt in deze gesprekken het woord ‘Normaal’. Iedereen wil normaal zijn. Het is iets wat de meeste mensen vinden dat ze zijn. En elke ouder wil een gezond, gelukkig en normaal kind. Maar wat is normaal zijn dan eigenlijk? En waarom moeten mensen met bijvoorbeeld autisme behandeld worden om ook ‘normaal’ te worden? Of waarom willen ze zelf vaak ook gewoon normaal zijn? Meestal is het antwoord: omdat de omgeving dat van hen vraagt.

Mensen met autisme worden vaak niet goed begrepen. Dat is moeilijk voor ze, omdat zij niet weten waarom ze niet worden begrepen. Het leidt er daardoor vaak toe dat ze nog meer van slag raken. Mensen die aan autisme lijden hebben over het algemeen behoefte aan een duidelijke en heldere structuur en hebben snel last van prikkels. Ze denken vaak abstract en rechtlijnig en willen graag het overzicht houden. Zo houden ze greep op hun leven.

“Gábor Máté, een Canadese wetenschapper en arts van Hongaarse komaf, gespecialiseerd in neurologie, psychiatrie en verslaving, is van mening dat het idee van normaal zijn een mythe is. In onze samenleving hebben we vaak het idee dat aan de ene kant van het spectrum normaal staat en helemaal aan de andere kant de mensen met een afwijking, zoals autisme, depressie, verslaving, angsten en fobieën of een andere stoornis of ziekte.

Een lijn met alleen deze twee uitersten is een illusie volgens Máté. Als verslavingsarts ziet hij eerder een continuüm waar we allemaal deel van uitmaken. Iedereen bezit in meer of mindere mate ‘abnormaal’ gedrag, minder gangbare gevoelens, een ander soort denken. De een heeft meer angstige gedachten, de ander vindt het lastig zijn woede in toom te houden. Sommigen zijn vatbaarder voor een depressie, anderen voelen zich vaak alleen. We zijn allemaal mens met onze eigen kwetsbaarheid en onze eigen gradaties van ‘crazyness’. Het lijkt alsof die niet normaal is, maar ‘normaal’ bestaat niet.

Het lijkt er dus op dat ‘normaal’ en ‘abnormaal’ relatieve termen zijn die we automatisch gebruiken om onszelf en mensen om ons heen te classificeren. We beseffen vaak niet dat we allemaal in meer of mindere mate anders zijn en dat, als je goed kijkt, niemand aan de norm van ‘normaal zijn’ voldoet. Het kan aan de buitenkant wel zo lijken, maar als je beter kijkt, zie je bij iedereen een unieke afwijking. Blijkbaar is dat normaal!

Ouders van kinderen die ‘speciaal’ zijn hebben vaak een jarenlange strijd met de wereld om hen heen. Iedere ouder wil zijn kind beschermen en zal er alles aan doen om ervoor te zorgen dat het kind als ’normaal’ gezien wordt.

Maar hoe fijn is het eigenlijk om te weten dat wij in feite allemaal hetzelfde zijn: we hebben allemaal rood bloed en komen allemaal uit de buik van onze moeder. En zoals je hierboven kunt lezen, zijn we met onze unieke afwijkingen allemaal normaal! Omarm dus ook alle kinderen die wellicht ‘anders zijn‘ dan wat men ‘normaal’ vindt.

Wij van De Nanny Bemiddeling vinden elk kind mooi, puur zoals het is, en we staan ervoor dat elk kind groot mag en kan groeien in zijn of haar veilige omgeving en op het tempo dat bij het kind past.

Trots ben ik op mijn neefje Tristan die door zijn autisme elke dag weer de strijd in onze samenleving moet leveren met de term ‘Normaal zijn’. Dankzij de juiste hulp krijgt zijn bewogen leven langzaam de juiste vorm.

Heb jij feedback of tips over dit onderwerp? Laat het in een reactie hieronder gerust weten!

Wendy Bakx-Sanner